Klooster van Antwerpen
Belgische provincie van dominicanen start een nieuwe gemeenschap in Antwerpen.
Sinds begin september bouwen vijf dominicanen – een Vlaming, een Waal, twee Indiërs en een Congolees – een nieuwe internationale gemeenschap uit in Antwerpen, waar hun orde eeuwenlang een belangrijke rol speelde. Later sluiten nog twee broeders aan. Tot een aantal decennia geleden was er in Antwerpen een bekende dominicaanse aanwezigheid. Op uitnodiging van mgr. Johan Bonny, bisschop van Antwerpen, keren de dominicanen nu terug. Eerder vroeg hij de kapucijnen, scheutisten, spiritijnen en missionarissen van het Heilig Hart om een nieuw project op te starten. Ook de Heralds of Good News haalde hij naar het bisdom.
„Ons jongste provinciale kapittel vond het belangrijk een tweede dominicaanse gemeenschap te hebben in deze regio”, legt provinciaal Philippe Cochinaux uit. „In Vlaanderen tellen we nog enkele levendige plaatsen, evenwel gerund door een enkele confrater. Het enige klooster met verscheidene confraters bevindt zich in Leuven.”
Voor het nieuwe project trekken de dominicanen de internationale kaart.
„Bewust, zoals in al onze gemeenschappen”, legt Bernard De Cock uit. Hij is de rechterhand van Cochinaux en vicaris van de Vlaamse dominicanen. „Het slinkende aantal roepingen noopt ons mensen van elders aan te trekken. Tegelijk ervaren we de mix van diverse culturen en achtergronden in de bedding van de dominicaanse spiritualiteit als een enorme verrijking.”
De eerste tijd zal er een zijn van gemeenschapsvorming, weet Bart Paepen, pastoor-ad-interim in de parochie waar de gemeenschap zich vestigt. „Leven en werk als religieuze gemeenschap in de lijn van de spiritualiteit van de orde staan voorop. Daarnaast kunnen de broeders aangeven of en in welk pastorale veld ze actief willen zijn. Nu en dan zullen ze een zondagsdienst celebreren. In het najaar wordt Didier Croonenberghs pastoor.”
De gemeenschap is geen samenraapsel.
„Het gaat om getalenteerde mannen die stevig in hun schoenen staan”, zegt Paepen. „Het mag duidelijk zijn, dit project wil in Vlaanderen een missionaire kracht ontwikkelen. Als interim-pastoor ervaar ik dat op deze historische plek kan worden gebouwd aan een Kerk zoals die in de toekomst kan functioneren in onze samenleving.”
Een van de vijf broeders is de dertigjarige Indiër Francis Akkara. Zijn komst naar België anderhalf jaar geleden was een cultuurshock. „Voor het eerst trok ik naar het buitenland”, vertelt hij. „De cultuur en levensstijl hier verschillen ingrijpend van die in mijn land. Me aanpassen is een hele uitdaging, net als de taal aanleren. Maar, zoals sommige broeders me op het hart drukken, ‘langzaam maar zeker’ zal dat lukken. Dé uitdaging bestaat erin ruimte te maken voor God in deze samenleving, zodat Hij zijn werk kan doen.”
Na een proces van zes jaar van samenwerking en naar elkaar toe groeien, werden de dominicanen van Vlaanderen en Zuid-België op 8 augustus 2019 opnieuw één provincie. „In die zin vormen we een uitzondering in het religieuze landschap in ons land”, meent De Cock. De stichting in Antwerpen maakt deel uit van het project van de provincie dat feitelijk tweetalig is geworden [...]
„Wij, dominicanen, zijn predikers. Hoe kunnen we onze boodschap vertalen in de multiculturele samenleving vandaag, die niet langer christelijk is?”
© 2020 Kerknet
