Emilio Platti
Woensdag 25 december

Kerstfeest

Allen willen we deze avond de stemming van Kerstmis over ons laten komen: vrede en medeleven, verbondenheid met alle mensen...

Genegenheid van de een met de ander in het zicht van een nieuwgeboren kind. Die geboorte, is dat niet als een mirakel? Een lichtpunt in ons leven, nu we de langste nachten van het jaar beleven...? Een moment waarbij ons hart hoop terugvindt...

Mensen vragen ons echter: hoe kunnen gelovigen daarbij blijven stilstaan? Zijn kerstliederen niet wat uit de tijd..? Is de geboorte van een mensje niet het begin van vele zorgen voor ouders en medemensen...?
Wat is er dan zo speciaal aan dit kindje?
Als we het kerstverhaal mogen geloven, dan was die geboorte in Betlehem toch ook niet zo eenvoudig... Maria en Jozef op zoek naar een schuilpaats, met al die mensen die zich moesten inschrijven voor de keizer... Uiteindelijk dan warmte zoekend bij wat men in afgelegen dorpen van het Midden-Oosten nog kan aantreffen: de buffel en de ezel zijn er als huisdieren opgenomen...
Daar waar de moderne tijd nog niet was voorbijgekomen...
Men zegt dat eenmaal groot geworden, dat kind Jezus zou prediken over
Gerechtigheid en vrede, eerlijkheid en waarheid, medeleven en barmhartigheid, samenhorigheid en geluk...
Neemt men de sfeer van kerstmis weg aan de kribbe waar ze het kindje hebben in gelegd, zijn dat niet woorden die hol klinken..., goed voor politici op zoek naar een programma dat de mensen zou moeten aanspreken?

Ik zal het nooit vergeten: ik was van dienst op het voetpad aan het vluchtelingencommissariaat voor onthaal in september 2015: migranten komen buiten met een dossiertje dat we hen zouden vertalen en uitleggen: neem de trein op perron zoveel of de bus die daar klaarstaat voor uw onthaalcentrum. Er komt een oude grootmoeder buiten met haar enkele jonge mensen en een paar kinderen. Ze draagt in haar armen een sjaal, daarin gewikkeld en heel klein kindje. Ik kijk wat dichter bij: hoe oud is dat kindje... een maand en half... waar is het geboren: onderweg, ergens aan Serbië... Het meisje en die jongen erbij zijn zijn vader en moeder... De grootvader is in bombardementen omgekomen, ergens bij hen in Syrië...

Mijn gedachten zijn sindsdien vol vraagtekens: wat zijn die woorden? Gerechtigheid, waarheid, barmhartigheid, vrede en geluk... Aan de wortel van die zo abstracte termen ligt een waarheid – zeer concreet - die men als mens ervaart. Dikwijls voelt men het als de realiteit er niet meer mee overeenkomt. Daarom ook werden ze gedurende eeuwen gebruikt...
In de schittering van Kerstmis ligt die werkelijkheid verborgen.
Niet in de kraampjes van een kerstmarkt, wel in de sfeer die erbij past.
In het kindje Jezus, niet louter als mensenkind, wel in de hoop dat dat kindje uitstraalt: zijn verder leven zal precies die waarheid openbaren.
Onze wensen op kerstdag zijn geen louter woorden: zij mikken naar de waarheid van God zelf.
Aan u allen: zalig kerstfeest!