Ignace d'Hert
Zondag 12 April

Nergens in het evangelie wordt verteld dat Jezus “gezond en wel” uit het graf is gestapt. Paasgeloof heeft niets te maken met het tot leven wekken van een lijk. Het zijn de schilderijen die ons hebben misleid. Vaak geven ze Jezus zelfs een overwinningsvlaggetje in de hand. Het paasgeloof gaat niet over een terugkeer uit de dood. Er is na de dood geen weg terug. Het paasgeloof zegt dat de dood geen eindpunt is. Er is meer. Er is een “verder”. Er is een leven bij God dat ons leven en onze dood niet ontkent, maar overstijgt. Een leven bij God dat hier en nu begint, in dit leven.

Het gaat niet om een wensdroom. Het gaat om een vertrouwen dat geworteld is in onze ervaring. Hier en nu reeds zijn er die vonken van een “meer”. Méér dan onze ogen zien en onze handen voelen. Soms word je geraakt tot in het diepste van je ziel door een ontmoeting die je er bovenop helpt. Je voelt je begrepen. Aanvaard. Dat zindert na, het draagt je verder. Of je wordt gedreven door een grote liefde. Voor je kind, je partner, je vriend of vriendin. Die kleine woordjes vol zorg bij elk afscheid : “je zult toch voorzichtig zijn”. Die kus hoe vluchtig ook als teken van verbondenheid. Onbewust zijn het tekens van je hoop dat liefde duren zal.

Zo zijn er ook tekens dat liefde grenzen overstijgt. We blijven toch ook verbonden met mensen in zoveel landen ter wereld die niet aan een menswaardig bestaan toe komen. We blijven ons voor hen inzetten. Toch weten we: gerechtigheid bestaat niet. Maar we verlangen er naar ondanks alles. We blijven ernaar streven. Dat verlangen is niet klein te krijgen. We worden  er door gedragen. Het zijn stuk voor stuk ervaringen die een belofte in zich dragen. Alsof de voegen van het gewone leven even open breken, even een barst die een ander licht laat zien, het vermoeden van een groot geluk waartoe we bestemd zijn. 

Paasgeloof bemoedigt ons vast te houden aan dit vertrouwen. Jezus leeft. Hij leeft niet lichamelijk zoals wij leven. Hij leeft, getransformeerd in de liefde die mensen elkaar toedragen. In de zorg waarmee we elkaar omgeven. In de troost waarmee we elkaar nabij zijn. In het protest tegen onrecht, veraf en dichtbij. Zo is er een verder. Het blijkt uit de hele geschiedenis. De dood is niet overwonnen. Maar er is leven, voorbij de dood. Er is een verder. Er is de beweging die is voortgekomen uit Jezus’ leven. Deze beweging wijst niet vooruit naar een triomferende kerk. Wél naar een “verder” voor de profetische Jezusgestalte. Hij zet onze geschiedenis steeds weer onder stroom, naar een wereld eindelijk menselijk. 

Ignace D’hert o.p.