Anton-Marie Milh
Zondag 26 juli
Beste zusters en broeders,
Over Jezus is veel beweerd, en veel in twijfel getrokken. Wie alle bronnen samenneemt, kan echter alvast om één waarheid niet heen: Jezus was een rondtrekkende predikant, die in de eerste eeuw van onze jaartelling Joden én heidenen wakker schudde met zijn boodschap van een op handen zijnd Rijk Gods. We hoorden dit de voorbije zondagen; we hebben het vandaag gehoord. Jezus vertelt parabel na parabel opdat de kern van zijn boodschap tot ons zou doordringen.
Wie zijn of haar Bijbel openslaat en er het dertiende hoofdstuk van Mattheus bijneemt, zal zien dat daar als ondertitel “Gelijkenissen van het koninkrijk” wordt meegegeven. De gelijkenissen die we zonet beluisterd hebben gaan evenwel niet rechtstreeks over het Rijk Gods. De eerste gaat over een man die een schat vindt, en alles verkoopt om de akker waarin die schat verborgen ligt aan te kunnen schaffen. De tweede parabel vertelt over een juwelier die al zijn parels links liet liggen voor die ene, kostbaarste parel. De derde gelijkenis handelt over een net vol vis dat, eenmaal op het land getrokken, wordt getrieerd door de matrozen: de goede vis wordt apart gestapeld, maar de slechte vis gaat er onherroepelijk uit. Eerder dan direct over het Rijk Gods, gaan de parabels die Jezus ons vandaag vertelt over de mens die het rijk zoekt en blijkbaar soms ook vindt.
De parabels van vandaag gaan dus over ieder van ons. Wij zijn allen slechts pelgrims op deze aarde, aangetrokken tot een bedevaartsoord dat we met onze sterfelijke ogen nooit zullen aanschouwen. Wij zijn allen zoekende mensen. En wie zoekt, die vindt af en toe ook iets. In de akker ligt een schat. Tussen al die magnifieke parels ligt er één die hors catégorie is. Onder ons kiemen zaden van Gods Rijk. Waar Jezus vandaag echter op wil wijzen, is dat de ontdekking van die zaden van Gods Rijk ons tot bekering moet brengen. Jezus vertelt niet wat er in de schatkist zit. Hij vertelt niet waarom die ene parel zo kostbaar is. Hij vertelt enkel dat wie de schat of wie de parel heeft gevonden, alles heeft verkocht, alles heeft laten staan, alles heeft achtergelaten om die schat of die parel te bezitten.
Geplaatst voor het Rijk Gods weten wij ons opgeroepen tot bekering. Het Rijk Gods is geen aards regime, geen liberté, égalité en fraternité. Het Rijk Gods ligt ook niet louter achter Sint Pieters hemelpoorten. Het Rijk Gods is tegelijk hemels en aards, tegelijk goddelijk en menselijk. Het Rijk Gods is Jezus-onder-ons, waarlijk mens en waarlijk God. Uw Rijk kome. Gezegend is Hij die komt in de Naam des Heren. In Jezus de Gezalfde is Gods Rijk aangebroken. Hiermee geconfronteerd moeten wij ons bekeren, dat wil zeggen ons volledig toekeren naar God, desnoods met een bocht van 180 graden. Dat zal op de laatste dag het verschil maken tussen de goede en de slechte vissen.
De bekering tot God en zijn Rijk is niet enkel weggelegd voor een bepaalde klasse of kaste. Op het einde van zijn discours spreekt Jezus over de Schriftgeleerde die leerling is geworden. In het christendom kennen wij vele titels: Heilige Vader, excellentie, eerwaarde, mon père… dat alles is slechts stro als er geen bekering in het spel is. De enige titel die een christen voor zichzelf moet willen is die van leerling, leerling van Jezus. Wie leerling is, is nog lang niet volmaakt. Kijk naar de apostelen. Maar wie leerling is, heeft reeds de eerste, fundamentele stap gezet: weg van zijn oude leven, naar Jezus toe. Tot U wil ik gaan, Heer, U wil ik volgen, want Gij hebt de woorden van eeuwig leven.
Bidden wij dan, broeders en zusters, dat de Heer zijn Geest in overvloed over ons zou doen neerdalen. De Geest die ons de ogen opent om de schat in de akker, de kostbare parel te vinden, de Geest ook die ons helpt enkel nog die schat, die parel te willen. Moge dan uw Rijk komen Vader, wij vragen het U door uw Zoon, de gezegende die komt in Uw Naam. Amen.
