Dries Ghesquiere
Zondag 18 oktober
Sint Paulus - Antwerpen
Lieve mensen,
Toen ik het evangelie las van deze zondag, dacht ik bij mezelf. Hoe kan ik met dit evangelie iets over Missiezondag zeggen. Jezus is een man waar je rekening mee moet houden. Hij staat wel tussen 2 politieke vuren. De farizeeërs zijn tegen de belasting die de Romeinse overheersers heffen en de algemene bevolking is het met hen eens.
De volgelingen van Herodes hadden hier geen problemen mee. Jezus weet hoe te antwoorden. Voor of tegen de belasting is voor geen enkele partij een goed antwoord. Jezus zegt: zoek maar zelf het antwoord. Zijn wij als goede gelovigen soms in het nauw gedreven. Ja, wij hebben ook van die momenten, zeker als het gaat over religie en internationale solidariteit. Ons geloof is telkens weer vallen en opstaan. Jezus vraagt om de munt goed te bekijken. Het is ook een vraag om ons eigen leven onder de loep te nemen. Wie ben je? Wat doe je? Hoe is je relatie met Christus. En hoe beleef je dat in relatie met andere mensen, dichtbij en veraf. Jezus vraagt in het evangelie om de keizer te geven wat hem toekomt en aan God wat God toekomt. De keizer denkt door zijn belastingen meer welvaart en ontwikkeling te schapen in zijn regio. God kijkt op een nadere manier. Als kerkgemeenschap kijken we naar de horizon. Neem de zorg op voor de meest kwetsbaren om zo zijn Blijde Boodschap te realiseren. Iedereen verdient immers kansen, ook de zwakste of kleinste mens. Gesteund door God is zelfs die tot grote dingen in staat, dat hoorden we in de eerste lezing. Hoeveel meer is dan mogelijk als we ook elkaar steunen! De apostel Paulus wist wel heel zeker dat we dan bergen kunnen verzetten. Daarom bedankt hij de christenen van Tessalonica zo
uitgebreid voor hun geloof en hun inzet voor elkaar. Ik heb in mijn eigen leven écht bergen verzet. Ik heb geluk gehad dat we thuis als eenvoudige gelovige mensen zijn opgevoed. Tijdens mijn leven kom ik er geleidelijk achter dat ik een missie heb, een zending om het goede te doen en ook om mijn medemens zoveel mogelijk bij te staan. Ik ben ook een 20 tal jaren werkzaam geweest in de democratische republiek van Congo. Door iedereen van je familie en je kennissenkring wordt je missionaris genoemd. Lieve mensen, vergeet niet dat jullie allemaal missionarissen zijn. Door je doopsel heb je een zending gekregen een missie om te getuigen van je gelovig zijn. Het woordje missie zending dien je goed te begrijpen. Eerlijk toegegeven Ik ben er ook over gstruikeld. Voor mij was missionaris zijn gaan naar andere landen en daar mensen helpen en daar is niks mis mee. Die redenering mag je vandaag dedag niet meer maken, want wij allemaal zijn missionarissen en hebben een zending gekregen om te getuigen van ons geloof op die plaatsen waar we regelmatig samenkomen. Elk jaar opnieuw zoekt Missio een heel arm land op om hen verder te helpen. Dit jaar is het land Liberia, De Kerk van Liberia deelt die overtuiging met Paulus en bouwt elke dag weer aan Gods Rijk. Liberia is één van de armste landen ter wereld en moet afrekenen met een algemene onderontwikkeling. Bovendien werd het land jarenlang gekweld door een burgerconflict (1989-2003). De oorzaak hiervan waren mensen die elkaar niet gaven wat het toekwam, precies waar Jezus in het evangelie voor waarschuwt. Zwarte ex-slaven keerden in 1822 terug uit de Verenigde Staten en claimden het “land van hun voorvaderen”, zonder rekening te houden met de mensen die er op dat moment leefden. Hoewel de wapens officieel zwijgen, laaien de spanningen nog steeds hoog op. De Kerk van Liberia zet daarom ook in op psychologische ontwapening. Mensen moeten weer liefde leren kennen. Pas dan kan een stap naar vergeving en verzoening gezet worden.
