Vorige week hoorden we dat de apostelen zich hadden opgesloten. Hun sterke man Jezus had hen verlaten. Hoe moet het nu verder. Ze praten met elkaar over vroeger en hoe goed het toen was. Veel van wat ze konden herinneren, maakte hen blij, maakte hen zachter. Afscheid nemen van een goede vriend of van naaste familielid, we kennen het allemaal. Allerlei verhalen flitsen door je heen. Ja wat was dat fijn toen we samen op reis waren. Heerlijke momenten ook om samen aan tafel te zitten en te vertellen over vroeger en zoveel herinneringen ophalen. Het is van alle tijden.
Deze week was ik op bezoek bij een vrouw. Haar man die heel zwaar ziek was, is tijdens de nacht gestorven. Ik ken hen als vrienden van de paters Dominicanen. Ik heb het koppel ook leren kennen tijdens een drietal groepsreizen. Toen ik samen met deze vrouw over haar man begon te spreken, ja, komen allerlei herinneringen terug levendiger voor de geest. Voor deze vrouw was het goed om over haar man te praten. Hij was zwaar ziek en nu is hij uit zijn lijden verlost en toch ben ik samen met hem. Voor mij is hij nog aanwezig. Dat was zo herkenbaar. Door onze ervaringen met verrijzenis leren we die van Jezus begrijpen. De verrezen Jezus komt ons tegemoet, ook bij de apostelen. De apostelen zijn nog op weg. Zij zijn nog niet in staat om Jezus op een andere manier te zien. En plots staat Hij in hun midden. Hij is anders is dan vroeger. Maar tegelijk zien we dat Hij ook helemaal dezelfde is als voor zijn verrijzenis, want zijn eerste woorden zijn: ‘Vrede zij u.’ Liefde en vrede verkondigen was voor Hem heel belangrijk. Onmiddellijk daarna toont Hij zijn handen en zijn voeten. Hij eet ook samen met zijn leerlingen. Bij Mozes, bij de profeten is het voorspeld : Hij brengt liefde en vrede. Hij zal lijden en sterven. Hij zal verrijzen. Meermaals werd dit gezegd. en Jezus zegt aan zijn leerlingen : van dit alles moeten jullie getuigen. Zo begrijpen we dat Jezus na zijn dood en verrijzenis dezelfde is als voor zijn verrijzenis. We zien het ook stilaan bij de apostelen. De stemming is verandert. Petrus had een verschijning gehad. De Emmaüsgangers vertellen over hun ervaring met de verrezen Jezus. Zij waren zelf zo geraakt dat zij die persoonlijk moesten delen. Goed nieuws vraagt nu eenmaal om gedeeld te worden. Door het contact en de uitwisseling nam hun vreugde toe. Deze wordt nog groter en intenser wanneer Jezus in dit late uur in hun grote kring komt. Het is geen schim, Hij heeft handen en voeten, hij laat zich betasten. Hij neemt een stuk geroosterde vis. We snappen niet zo goed wat ermee wordt bedoeld. Lucas schetst een sfeer van vreugde en verbazing. “De leerlingen konden het van vreugde en verbazing niet geloven.” Voor de leerlingen is de Heer ( nu pas) waarlijk opgestaan. Zoek Hem niet bij de doden. Hij leeft. Hij is onder ons echt aanwezig.
Wij zijn met Hem verbonden. Lucas geeft het ons mee : blijf in contact met de Schriften en verkondig Jezus, want wanneer we over Hem spreken, verrijst Hij. Alles is met alles verbonden. Over verrijzenis spreken, doet ons geloof groeien. Herinneringen bepalen mee hoe we vandaag leven. Er is meer dan wat wij zien en kunnen vatten, dat het leven niet zinloos is. Ja, dat God ons draagt. Paulus zegt het wondermooi : “Wanneer Christus niet is verrezen, is onze prediking zonder inhoud en uw geloof eveneens” (1 Kor. 15,14) Lieve mensen, wees gelovige mensen en onthoud deze woorden: Herinnering Verrijzenis Verkondigen. Vrede Vreugde
