"Opdat zij allen een mogen zijn"

In het evangelie van vandaag bidt Jezus voor eenheid. Als Jezus bidt voor onze eenheid, dan erkent en wijst hij ook de grenzen en verschillen af die ons verdelen. Er is verdeeldheid binnen onze families, binnen onze kerken, binnen onze naties. We zouden door kunnen gaan met het opsommen van de grenzen die we tegenkomen.

Deze verdeeldheid bestaat niet alleen daarbuiten in de wereld, maar in de eerste plaats bestaat zij in onszelf. Grenzen en verschillen gaan niet over problemen. Het gaat over echte mensen, met namen, levens, zorgen en behoeften. Ik denk dat we dit soms vergeten of negeren. Omdat het gemakkelijker is om met een probleem om te gaan dan met een echt persoon.

Of we het nu toegeven of niet, de grenzen die we stellen en handhaven worden meestal zo gedaan dat ze ons bevoordelen; dat we ons goed voelen, dat we het gevoel hebben dat we gezien en erkend worden, en dat we goedgekeurd en aanvaard worden. Als ik wil winnen, moet er iemand verliezen, als ik erbij wil horen, moet er iemand buitengesloten worden.

We gaan vaak om met de grenzen en verschillen die ons verdelen door overeenkomsten, convenanten, verdragen en wetgeving te schrijven die bepalen hoe we met elkaar zullen omgaan en hoe we ons zullen gedragen te midden van onze verschillen. Maar dat is niet het gebed van Jezus. Hij vraagt van ons nog meer. En daarom bidt Hij: “ Opdat de liefde waarmee Gij Mij hebt liefgehad in hen moge zijn”

Jezus bidt niet voor onze verdraagzaamheid, onze omgang met elkaar, of gewoon aardig zijn voor elkaar. Het vraagt voor liefde. Liefde is het enige dat ooit verdeeldheid kan overwinnen.

Vandaag zijn wij degenen die geroepen zijn om Jezus' gebed om eenheid te beantwoorden. We beantwoorden zijn gebed elke keer als we kiezen hoe we liefhebben, wie we liefhebben, waar we liefhebben. Het is tijd dat we Jezus' gebed beantwoorden en in liefde met elkaar omgaan. Laten we ernaar streven de grenzen te onderscheiden die op onze liefde wachten.