“Ga dan en doe gij evenzo”

Aan het begin van de oorlog in Oekraïne schatte men dat 4 miljoen Oekraïners hun land zouden ontvluchten. Dat aantal was een pijnlijke onderschatting. Nu wordt er geschat dat 12 miljoen Oekraïners hulp en bescherming nodig hebben in hun land, en dat meer dan 8 miljoen vluchtelingen onderdak zullen vinden in landen in Europa en over de hele wereld.

Het Oekraïense volk kent de ervaring van de man in de gelijkenis uit het evangelie van vandaag, die het slachtoffer werd van rovers die hem uitkleedden en sloegen en halfdood langs de kant van de weg achterlieten.

Maar tegelijkertijd, weten wij ook dat talloze barmhartige Samaritanen hun huis en hun leven voor deze vluchtelingen hebben opengesteld. Hun voorbeeld van liefde en medeleven laat ons zien dat de boodschap van het Evangelie geen abstracte filosofie is, maar een concrete manier van leven die Gods barmhartigheid uitbreidt tot hen die in nood verkeren.

Gods woord daagt ons vandaag uit om de barmhartige Samaritaan na te volgen en mensen te worden die Gods barmhartigheid naar anderen uitstrekken, vooral naar mensen in nood. Hoe leven we naar Jezus' opdracht om "te gaan en evenzo te doen?

In de eerste lezing herinnert Mozes ons eraan dat we groeien in barmhartigheid als we Gods woord horen, met heel ons hart en heel onze ziel. Gods woord is "iets dat heel dicht bij ons is, al in onze mond en in ons hart". Maar wat betekent het om het word van God met heel ons hart en ziel te horen? Om daar een antwoord op te vinden, moeten wij naar het evangelie gaan.

Ons wordt verteld in het evangelie dat toen de Samaritaan de gewonde man zag, hij medelijden kreeg (In het Grieks "bewogen met medelijden"). Het Griekse woord dat gebruikt wordt voor dit "bewogen zijn met medelijden" is "splagchnizomai." De naamwoordsvorm van dit Griekse werkwoord "splagchna" werd in de vroegste Griekse literatuur gebruikt om de inwendige delen, ingewanden van bloedoffers aan te duiden. Wanneer het hart werd uitgesneden tijdens een offerritueel waarbij een dier betrokken was, werd het een splagchna genoemd. Later werd het woord een algemene term voor de inwendige organen. Vandaar dat het gebruik van het woord om te verwijzen naar ontroerd zijn, een reactie inhoudt die de ingewanden doet wankelen. Het verwijst naar bewogen worden in iemands ingewanden. Met andere woorden, het medelijden van de barmhartige Samaritaan is geen doordachte, berekende beslissing die gebaseerd is op een analyse van voor- en nadelen, maar een aangeboren, natuurlijke, spontane reactie die uit zijn ingewanden naar boven komt en hem tot actie aanzet. Het is een wet die in zijn hart geschreven staat, in zijn ingewanden zelf. " Ga dan en doe gij evenzo " zoals de Samaritaan deed, is een uitnodiging om empathisch medelijden tot je diepste natuur te maken, een goddelijke wet die diep in onze ingewanden geschreven staat en die ons tot actie aanzet, zonder zelfs maar te pauzeren om winst of verlies te evalueren.

Beste mensen, de behoeftigen zijn overal om ons heen. Velen van hen hebben een samaritaan nodig. Laten we leren de noden te onderscheiden, onze naaste te onderscheiden die op ons medelijden wachten. “Ga dan en doe gij evenzo”