Het evangelie van deze zondag wordt traditioneel "het kruis van de prediker" genoemd! 
Je moet toegeven dat deze gelijkenis verwarrend is, zelfs schandalig. 

In de titels die aan dit verhaal gegeven zijn, 
wordt in sommige edities van de Bijbel gesproken over “de gelijkenis van de voorzichtige rentmeester”. Anderen zeggen “de onrechtvaardige rentmeester”. Kortom, ik moet bekennen dat ik niet goed weet welke les ik uit dit verhaal moet trekken! 


Moeten we de rentmeester als oneerlijk beschouwen? Of moeten we voorzichtigheid zien in deze beheerder?
Waar komt onze moeilijkheid vandaan? 

Is het niet gewoon zo dat we de gelijkenissen — en in het bijzonder deze— te vaak “moraliseren”? 
We weten wel dat geld verafgood kan worden, 
een afg[o]d die Jezus Mamôn noemt, 
met een hoofdletter! We weten dat het een middel moet blijven, niet een doel. Het betekent geld ondergeschikt maken aan iets anders: 
meer authentieke menselijke relaties. 
We worden daarom uitgenodigd vaardig en creatief te zijn. Dit is een eerste manier om deze tekst te lezen, op een klassieke manier, zonder verbazing... 

En wat als de boodschap en het hart van het Evangelie eigenlijk elders lagen?
Sta me toe je vanmorgen een eenvoudige, minder klassieke en moralistische manier van lezen voor te stellen...
We hoeven dit evangelie alleen maar te koppelen aan de drie parabels van afgelopen zondag. Deze episode staat eigenlijk juist in het centrum van Lucas' Evangelie, juist na de drie parabels van barmhartigheid: het verloren schaap, de verloren drachme en de verloren zoon. De parabel van deze zondag — die ook alleen in Lucas te vinden is — moet daarom in verband staan met de drie voorgaande. Deze vier verhalen spreken tot ons over de overvloed van barmhartigheid. Voorbij alle boekhoudkundige en menselijke logica!
Want is niet degene die negen en negentig schapen in de steek laat om het verloren schaap te zoeken een werkelijk onrechtvaardige bestuurder? 
Is hij die het gemeste kalf doodt om de zoon te vieren die alles heeft uitgegeven, niet een beetje oneerlijk tegenover de oudste? En laten we toegeven dat je een slechte manager en bestuurder moet zijn om je drachmen te verliezen....
Drie gelijkenissen, dus, die ons niet spreken over het beheren van goederen, met maat en voorzichtigheid! Maar wel over buitensporige, overvloedige vergeving en barmhartigheid.

Als deze gelijkenis dieper tot ons spreekt over barmhartigheid en niet alleen over geld, wie wordt er dan vertegenwoordigd door deze “slimme” rentmeester? Is het niet Jezus? En wie prijst in het Evangelie de beheerder? Het is niet de rijke man. De tekst spreekt over de “Heer”! Het is niet de “baas” —de rijke man— die zijn rentmeester feliciteert, het is wel de “Heer”, die de buitensporigheid prijst... In de tekst staat niet dat de baas zijn werknemer feliciteert… met valsheid in geschrifte. Het is de Heer, God, die de vaardigheid prijst.... Voor deze gelijkenis moeten we dus geen moralistisch lezing volgen... Achter deze rentmeester moeten we symbolisch Christus zien, rijk aan barmhartigheid. Degene die onze schulden laat vallen... Slechte manager in de ogen van het menselijk recht. Goede manager in de ogen van God!

Op onze beurt zijn wij geroepen om, net als Christus, vaardige rentmeesters te zijn die verder gaan dan de eenvoudige rechtvaardigheid van mensen, en die de overvloed van vergeving beleven.... Amen.