Misschien hebben Jehovah's Getuigen al bij u aangeklopt: die mensen die altijd in paren rondlopen en op zondag bij u thuis komen op een tijdstip waarop wij meestal altijd op mysterieuze wijze iets dringends te doen hebben! Als u ooit met hen moet praten, is er een radicale oplossing om uw vergadering heel snel te beëindigen... U kent het misschien wel. Praat gewoon rustig met hen over “bloeddonatie”, want daar willen ze niets over horen.
Het lijkt mij dat Jezus in het zojuist gehoorde evangelie op een soortgelijke manier te werk gaat. Enkele Sadduceeën – een groep die niet in engelen of de verrijzenis geloofde – komen Jezus uitdagen met een schoolvoorbeeld. Maar in plaats van te antwoorden op de vraag die hem werd gesteld, praat Jezus met hen over twee dingen: verrijzenis en engelen, twee dingen waarin de Sadduceeën niet geloven en die zij niet willen horen. Om hen te antwoorden stelt Jezus iets voor dat zij categorisch verwerpen.
Waarom doet hij dit? Misschien omdat God ons vaak vraagt waar we moeite mee hebben. Het evangelie verstoort ons in onze zekerheid, daagt ons uit, confronteert ons met onze tegenstrijdigheden. Het Evangelie is er om ons uit te dagen en om ons te ondervragen over onze angsten of ons gebrek aan geloof. Het spel van Jezus – het spel van God – is dus subtieler dan onze vragen, subtieler dan onze zoektocht naar bewijzen. Echt, Jezus “provoceert” ons in ons geloof, zodat wij dan, door ons geloof en ons getuigenis, een beetje provocerend kunnen zijn. Ik herhaal dit. Ik geloof diep dat Jezus ons provoceert in ons geloof, ons bevraagt over wie we zijn, zodat we dan, door ons geloof, provocateurs zijn in de juiste zin van het woord! Dat we de mensen om ons heen in twijfel trekken! Letterlijk, etymologisch, betekent provoceren “naar buiten worden geroepen”.
Als Jezus ons provoceert in ons geloof, is dat misschien om ons ertoe te brengen onze kleine zekerheden te verlaten en ons te laten leiden door zijn waarheid. Als wij ons, zoals de Sadduceeën in het Evangelie, een of andere vorm van leven na de dood voorstellen door er onze visies op het leven hier beneden op toe te passen, spreekt Jezus over engelen, niet om een antwoord te geven, maar om een beeld te geven waarover niemand controle heeft! In zekere zin openbaart God zich aan ons op plaatsen waar ons verstand ons er niet toe brengt hem spontaan te zoeken. Hij verrast ons en openbaart zich aan ons om ons buiten onze soms precaire zekerheden te brengen. Hij roept ons uit onze overtuigingen, zodat we de waarheid verder kunnen zoeken.
Misschien is dit wel de roeping van het Evangelie! Geconfronteerd worden met iets dat ons “buiten onszelf” brengt, buiten onze zekerheden... Niet door een provocatie die wil choqueren. Provocatie betekent ook niet dat men op de zwakheden van anderen de nadruk legt... Confronteren, provoceren, roepen is vrijuit vragen stellen, vragen stellen om samen verder te gaan in het mysterie... Daarom moeten wij op onze beurt “vragenstellers” zijn, om de wereld te vertellen dat God misschien niet is waar wij hem spontaan zoeken; dat de Kerk niet is waar sommigen denken dat zij is...
Moge de Geest van God ons helpen om christenen te worden die niet bang zijn om vragen te stellen, om mensen naar een “buitengewoon mysterie” te leiden, en dat zij onvermoede krachten, goddelijke krachten, in en rond hen vinden. Amen.
