Toen ik een jaar of tien geleden in een Indiaas dorp woonde, betekende onweer maar één ding: stroomuitval. De elektriciteit viel dan uit, waardoor het dorp in een angstaanjagende duisternis achterbleef. Ik herinner me die uren nog levendig - een dans van bliksemschichten die angst op gezichten fotografeerde. Elke beweging in mijn eigen huis werd een gewaagd avontuur. Van kamer naar kamer gaan, vooral de verraderlijke tocht naar de badkamer, voelde alsof ik me op een slagveld in oorlogstijd begaf. Mijn bewegingen waren berekend voorzichtig, de angst voelbaar. Ik vertrouwde erop dat mijn ouders de moed zouden opbrengen om te bewegen. 

Op een dag, terwijl mijn ouders weg waren, stak een storm op. Duisternis overspoelde ons toen de elektriciteit het begaf. De wind kondigde de naderende storm aan en op dat moment gebeurde het. Er klonk een schrapend geluid vanuit de keuken, alsof een indringer tijdens de chaos van de storm wilde binnendringen. Mijn hart ging tekeer, ik zette me schrap en ging voorzichtig op onderzoek uit. Met een trillende hand gluurde ik door het raam, de bron van het geluid onthullend - gewoon een tak, dansend tegen het glas op het ritme van de wind.

Die dag nam de werkelijkheid een onverwachte wending. De verwachte confrontatie was niet meer dan een anticlimax, waardoor mijn ingebeelde angsten niet meer dan schaduwen waren. Vreemd genoeg veranderde deze ontmoeting iets in mij. De duisternis, ooit mijn aartsvijand, heerste niet langer over mijn moed. Wat mijn angsten voorheen achtervolgde, bleef ongrijpbaar, maar er ontbrandde een sprankje nieuwsgierigheid.

Angst, een sluimerende aanwezigheid die zich in de hoeken van ons leven bevindt, kan ons vormen of breken. Het is een diepgewortelde emotie die voortkomt uit kwetsbaarheid en onzekerheid in onze menselijke ervaring. Vergelijkbaar met een verborgen stroom in het voorbijgaan van de tijd, vindt angst erkenning en verkenning in de verschillende facetten van de Heilige Schrift. In de lezingen van deze zondag, ontdekken we de gevaarlijke impact van angst en de noodzaak om de realiteit ervan in ons dagelijks leven onder ogen te zien.

De eerste lezing toont de beroemde profeet Elia die worstelt met tegenspoed. Zijn daden hadden de toorn opgewekt van Jezebel, een boosaardige koningin. Onder haar invloed nam koning Achab heidense praktijken over en voerde een horde valse profeten op. Elia's confrontatie met en publieke ontmaskering van deze misleiders leidde tot hun ondergang. Nu, opgejaagd door Jezebel, zoekt Elia zijn toevlucht in een grot, terwijl hij worstelt met wanhoop. Midden in zijn onrust openbaart een zacht briesje bij de berg Horeb de aanwezigheid van de Heer, waardoor Elia’s zijn kracht en vastberadenheid worden vernieuwd.

Het volhouden van geloof in stormachtige tijden, waar velen op dit moment mee te maken hebben, is een ontmoedigende taak. De Schrift van vandaag moedigt ons aan om standvastig te blijven, vertrouwend op de onzichtbare aanwezigheid van de Heer.

Als we de essentie van angst vergelijken met de evangelielezing, komen we het verhaal tegen van Jezus die over het water wandelt en de daaropvolgende angst van Petrus. Petrus stapt aanvankelijk uit de boot, maar zijn geloof wankelt als hij de onstuimige golven opmerkt, waardoor hij ondergaat. Dit verhaal benadrukt het fragiele evenwicht tussen geloof en angst. Terwijl geloof ons in staat stelt om grenzen te overschrijden, kan angst ons in zelftwijfel storten. Petrus' aarzelende stappen illustreren hoe de dominantie van angst ons kan onderdompelen in wateren die we kunnen overwinnen.

"Weest gerust, Ik ben het! Wees niet bang." Deze woorden van Jezus vinden weerklank wanneer we in de 21e eeuw de onzekere zee van het leven bevaren. Hoewel Hij niet belooft dat er geen stormen meer zullen zijn, verzekert Hij ons wel van Zijn voortdurende aanwezigheid. Petrus' voorbeeld leert ons om onze blik op Jezus te richten te midden van de golven van het leven, zodat we onze aandacht kunnen afleiden van angst en twijfel. Het evangelie van vandaag nodigt ons uit om ons geloof te versterken en onze aandacht op Jezus gericht te houden.

Beste vrienden in Christus, angst is een tegenstander die in staat is om moed uit te hollen, waarnemingen te vervormen en geestelijke groei te belemmeren. Maar in de tumultueuze uitdagingen van het leven bieden de lezingen van vandaag inzichten om los te komen uit de greep van angst. Angst kan een weg zijn naar nieuw potentieel. Om eerlijk te zijn moet ik zelf nog een handvol angsten overwinnen. Maar als ik ze zie als kansen om nieuwe ontdekkingen te doen, ontstaat er een onverwachte moed die klaar staat om elke storm te trotseren. Echte moed houdt niet de afwezigheid van angst in, maar eerder het besef dat iets anders belangrijker is dan angst.

Van gefluisterde leiding tot smeekbeden om bevrijding, de Schrift onthult dat het gevaar van angst verder reikt dan zijn aanwezigheid en diepere waarheden verduistert. Laten we bidden voor de genade om de invloed van angst te herkennen en het potentieel ervan om ons oordeel te verstoren. Stilte en leiding zoeken, zoals Elia deed op de berg, moedigt ons aan om rust te vinden te midden van de onrust van het leven. Angst sluit ons vaak op in comfortzones en remt het grijpen van nieuwe kansen. Door angst te confronteren met geloof kunnen we de energie ervan kanaliseren naar positieve transformatie. Moge deugden als moed, liefde en hoop de greep van angst tegengaan en ons in staat stellen uitdagingen met mededogen aan te gaan en optimisme te bewaren in onzekere tijden.

Laat deze lessen ons aanmoedigen om, terwijl we het onvoorspelbare terrein van het leven doorkruisen, angst met onwankelbaar geloof tegemoet te treden. Op zoek naar de transformerende kracht die de schaduwen van angst verdrijft. Laat ons bidden dat we een leven omarmen dat wordt gedefinieerd door moed, liefde en hoop.