Philippe Cochinaux
Zondag 22 maart

Moeilijk iemand te vinden die stipter was dan deze meneer. Altijd op tijd, nooit te laat; alsof hij de uurregeling van de treinen van buiten had geleerd. Daarom ook mijn verbazing hem systematisch  enkele minuten nà het begin van de zondagsviering te zien binnenwandelen in de kerk. “Op tijd voor mensen, te laat voor God”, zo leek zijn persoonlijk devies wel te luiden. Gedreven door een zekere nieuwsgierigheid vroeg ik hem op een dag naar de reden voor zijn gedrag. Hij antwoordde me eenvoudigweg dat voor hem de Mis aanving met de lezingen. Het begin van de viering vond hij maar saai, altijd hetzelfde met die herhaling van dat zinnetje uit het ‘Kyrie’: “Heer, ontferm U over ons”, zodat hij verkoos het geheel en al te vermijden door een beetje te laat binnen te komen. Om de betekenis te begrijpen van wat we beleven tijdens de eucharistieviering wanneer we bij het begin ervan, bij het Kyrie, vragen om de liefde en de barmhartigheid van onze God, stel ik voor opnieuw  de lezingen van vandaag te bekijken.

Mark Butaye
Zondag 22 maart

Didier Croonenberghs
Zondag 15 maart

Ik neem aan dat je al naar een winkel of warenhuis bent geweest... en bent vertrokken met iets anders dan wat je nodig had of van plan was te kopen... Het is vroeg of laat iedereens ervaring! We hebben ook soortgelijke ervaringen in onze relaties en menselijke ontmoetingen. Dit is wat grappig is aan dit buitengewone verhaal van de Samaritaanse vrouw die we zojuist hebben gehoord. Het evangelie is een prachtige manier om met de dubbele betekenis om te gaan! Bij de put van Sykar kreeg Jezus uiteindelijk niet het water dat hij was komen halen. Moe en dorstig,  — letterlijk uitge-put — wil Jezus zijn dorst lessen. Maar als we ons aan de tekst houden, geeft de Samaritaanse vrouw hem niet te drinken. Anderzijds ging deze vrouw niet weg met het water dat ze dacht nodig te hebben. Verloren, emotioneel uitgeput, vertrok de Samaritaanse vrouw zonder datgene waar ze voor gekomen was, maar met veel meer dan ze durfde te hopen!

Ignace d'Hert
Zondag 9 Maart

Glanzend wit en stralend van licht. Midden in zijn levenstocht wordt ons een doorkijk geboden wordt op Jezus’ levenseinde. Zijn verheerlijking. Misschien klampen wij ook wij ons daar aan vast. Dat zo’n bekroning ook ons deel mag zijn.

Georges Devinck
Zondag 1 Maart

Vandaag horen we hoe Jezus, na een vasten van veertig dagen op de proef wordt gesteld. Hij is klaar om de wereld in te trekken  en aan zijn missie te beginnen.  Jezus maakt in dit verhaal heel duidelijk waarvoor Hij staat, in moderne termen is het een soort ‘mission statement’.

Philippe Cochinaux
Zondag 23 februari

Bij de voorbereiding van een huwelijk hoor ik dikwijls de verloofden zeggen dat ze in een kerk willen trouwen, omdat ze zich kunnen vinden in de christelijke waarden. Hierbij stelt zich natuurlijk de vraag naar de eigenheid van een christelijke waarde. Reeds vóór Christus hadden mensen een gedeelde set aan waarden, menselijke waarden die in geen enkel opzicht christelijk genoemd kunnen worden, daar Christus onze menselijkheid nog lang niet op zich had genomen.

Didier Croonenberghs
Zondag 16 Februari

Hoe staan we voor de wet? Hoe situeren we ons ten opzichte van normen, codes, regels? In het dagelijks leven worden we omringd door regels, bureaucratie, controles en beperkingen... Is het mogelijk om alles goed te observeren? Is het echt mogelijk om voor eens en altijd te zeggen: "Ik ben in orde, ik pleeg geen enkel misdrijf"?

Bernard De Cock
Zondag 9 Februari

Er is een mooi verhaal over de componist Joseph Haydn. Op het einde van zijn leven was de man te oud geworden om zelf nog te dirigeren. Maar hij woonde soms nog concerten bij. Zo droeg men hem eens een concertzaal binnen om te luisteren naar zijn eigen oratorium ‘Die Schöpfung’, o.l.v. de bekende Antonio Salieri. In het begin van dat werk is er de passage van het koor dat zingt met zachte stem en in mineur: ‘en God sprak, er zij licht’, daarna gaat het nog zachter verder: ‘en-er-was’ – ‘licht’. Op dat woord krijg je een lange schitterende muzikale explosie met volle koor en orkest, in een feestelijke do groot. Precies op dat kippevel-moment richt de afgeleefde Haydn zich moeizaam op, steekt zijn hand naar omhoog, naar de hemel, en roept uit: ‘Dat komt daar vandaan’.

Ignace d'Hert
Zondag 2 Februari

Met de viering van OLVrouw Lichtmis is definitief een punt gezet achter de kerstcyclus. De voorbije weken mochten we verschillende reacties meemaken op de geboorte van Jezus. Herders die engelen horen zingen, wijzen uit het oosten die een ster zijn gevolgd, koning Herodes die beeft van schrik omdat hij vreest voor zijn positie. Vandaag horen we de oude Simeon. Hij proclameert Jezus als een licht voor alle volkeren. We zijn voorbereid op het publieke optreden van Jezus. De eerste bouwstenen van de christelijke identiteit zijn gelegd. En ook vandaag is “identiteit” een sleutelbegrip. Hoe belangrijk vinden we onze politieke identiteit, culturele identiteit, religieuze identiteit?!

Maria Wittevrongel
Zondag 26 Januari

“ Keer u om en kom tot inkeer “. Het is het begin van Jezus optreden en verkondiging. Om de ware betekenis van deze woorden te begrijpen moeten we voor ogen houden tot wie Jezus zich richt.

Antoinette Van Mossevelde
Zondag 19 Januari

Een paar weken geleden vierden we Nieuwjaar. De joodse traditie kent een bijzondere manier om een nieuw jaar in te zetten. Onmiddellijk na nieuwjaarsdag, volgen 9 dagen van gebed, bezinning, en verzoening met familie en vrienden. Kwestie van een nieuw jaar echt met een schone lei te beginnen. Deze periode van inkeer en verzoening met volksgenoten wordt afgesloten met een vastendag om zich ook met God te verzoenen. Het is een vastendag én een feestdag, er wordt niet gewerkt: Jom Kippoer. Voor joodse gelovigen is dit de belangrijkste feestdag van het jaar. Van oudsher werd die dag een merkwaardig ritueel voltrokken: een bok wordt beladen met de zonden van Israël en de woestijn ingejaagd om te sterven of van een klif geduwd.

Dries Ghesquiere
Zondag 12 Januari

Met het feest van de doop van de Heer sluiten wij de kersttijd af en begint er  een nieuwe periode in het leven van Jezus. Zijn doop markeert de aanvang  van zijn openbare leven. Jezus gaat naar Johannes om zich te laten dopen.  Wat Johannes bedoelt met doopsel is een doopsel van bekering.  Van heinde en ver komen vele mensen naar hem toe.  Ze belijden hun zonden en vragen naar vergeving. Johannes kijkt dan ook  heel verbaasd als hij Jezus gewoon als zondaar ziet staan tussen de zondaars. Allemaal mensen die om bekering vragen en Jezus staat daar tussen. Niets wijst erop dat Jezus zich moest bekeren. Voor Jezus hoefde de doop niet.