Georges Devinck
Zondag 23 mei
Vandaag horen we een typisch Johannesverhaal, waarin hij op zoek gaat naar de kern van Jezus’ leven en hij tevens de diepe verbondenheid belicht tussen Vader, Zoon en heilige Geest. Hij verwoordt, hoe Jezus leeft uit een geheim van diepe geborgenheid, eigen aan zijn onvervreemdbare identiteit, aan die Bron zal Jezus zijn bestaan en zijn opdracht voeden. Met die zoektocht naar Jezus’ identiteit ontsluit Johannes tevens de bron van ons christen zijn ‘wie is Jezus en hoe verhoudt hij zich tot God. ..En vandaag openbaart Jezus zichzelf aan de leerlingen: ‘ Ik ben in de Vader en de Vader is in mij, wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien.
Vijfde Paaszondag
Guido Verhaeghe
Zondag 19 mei
Broeder en Zusters, We hoorden daarnet dus een heel kort stukje uit de lange afscheidsrede van Jezus tijdens het Laatste Avondmaal. Judas heeft de zaal net verlaten..Het lijkt misschien eigenaardig dat we in deze Paastijd, in de verrijzenistijd dus, nogmaals worden geconfronteerd met zijn lijden en dood . En op dat moment zegt Jezus dan nog iets heel merkwaardigs : 'Nu is de Mensenzoon verheerlijkt en God is verheerlijkt in Hem.' Met andere woorden: zijn komende lijden en dood maken integraal deel uit van de glorie van zijn verheerlijking. God heeft niet op zijn verrijzenis gewacht om Hem te verheerlijken, nee, die verheerlijking begint bij zijn lijden en dood. Dood en verrijzenis zijn onlosmakelijk met elkaar begonnen.
Derde Paaszondag
Anton Milh
Zondag 5 mei
Beste broeders en zusters,
Een aantal onder u – geen zorgen, u hoeft uw hand niet op te steken – dacht ongetwijfeld bij het horen van het Evangelie: daar hebben we het weer, de wonderbare visvangst. En… u had gelijk. Maar, men moet de oren wel gespitst houden: een wonderbare visvangst, maar allicht niet degene waar u spontaan aan gedacht had. Het verhaal lijkt er sterk op, maar is toch niet helemaal hetzelfde.
Vierde zondag van de veertigdagentijd
Antoinette Van Mossevelde
Zondag 31 maart
Niemand kan onberoerd blijven bij het beluisteren van dit evangelieverhaal. Het zit ons zo dicht op de huid. Want kennen we niet allemaal een of andere verloren zoon of dochter? Mensen, jong of oud, die hun weg niet vinden in het leven, op den dool zijn. Misschien hebben we ooit onszelf verloren en hopeloos gevoeld, op een doodlopend spoor. Het prachtige verhaal van Lucas geeft geen verklaring; het leert ons niets over waarom mensen weglopen, verloren lopen, terugkeren of wegblijven. Het leg niet uit waarom dat in elke tijd opnieuw gebeurt. Wat zouden we het graag willen weten: waarom? Maar het evangelie psychologiseert niet. We komen het niet te weten.
Derde zondag van de veertigdagentijd
Jo Vanhoorde
Zondag 24 maart
Wanneer je niet zo heel aandachtig zou geluisterd hebben, waarvan ik u niet verdenk, maar mocht het toch zo zijn, dan zou je kunnen denken dat het evangelieverhaal dat we zonet hoorden vertellen een toevallig samenraapsel lijkt van een aantal nieuwtjes en een gelijkenis. Het is alsof het ene niets met het andere te maken heeft.Er is een eerste nieuwsberichtje: er komen een aantal mensen bij Jezus om te vragen wat hij denkt over de slachting door de mannen van Pilatus van een aantal pelgrims uit Galilea in de tempel in Jeruzalem.
Zevende Zondag door het jaar (C)
Guido Van Hercke
Zondag 24 februari
Het is niet alleen verwarrend, wat Jezus hier zegt, het lijkt bovendien ook onlogisch. Op basis van het oude klassieke argument: behandel de anderen zoals je zelf ook door hen behandeld wil worden, op basis van dat logische, humane, diep ethische argument zegt Jezus: als iemand je slaat, laat hem nog eens slaan; als iemand je besteelt, laat hem nog eens van je stelen. Dan denk ik, dat klopt toch niet. Niemand van ons hier aanwezig zou dat toch doen, twee maal slaan, enkel en alleen omdat de persoon voor ons niet reageert, ofwel zich extreem onderdanig opstelt.