Illusie of utopie ?

Het is geen gezellige tekst die we te horen krijgen. Misschien komt dat omdat de ontknoping naderbij komt. Jezus is namelijk op tocht naar Jeruzalem. Het centrum van de joodse gemeenschap. Hier moet het duidelijk worden wat het betekent leerling van Jezus te worden. Het is de vraag die als een rode draad door Jezus’ tocht naar Jeruzalem loopt. Leerling zijn heeft alles te maken met het rijk Gods waar Jezus het over heeft.

Het rijk Gods is niet: een groot landgoed in Engeland of  Zuid Frankrijk. Er is geen koning of keizer die het daar voor het zeggen heeft. Het rijk Gods bestààt niet. Het is geen aparte plaats ergens op een idyllisch eiland. Het is geen territorium. Het is ook niet een andere wereld hierboven. Het is veeleer een gebeuren. Het is als een zeldzame bloem die af en toe de kop opsteekt tussen de straatstenen. Even trekt het je aandacht, maar weinigen zien het. Wie het merkt komt onder de indruk van de schoonheid en de kwetsbaarheid. Het rijk Gods is geen instituut van welke kerk ook. Het gebeurt waar gerechtigheid geschiedt.

Het vuur maakt het hout zo mooi als het vuur zelf

Het evangelie van Lucas is één lange reis naar Jeruzalem. Onderweg gaat Jezus in gesprek met de mensen, hij klaagt schijnheiligheid en hebzucht aan, hij vertelt parabels en geeft de raad om onbezorgd en vertrouwvol te leven. In de evangelielezing van vandaag gaat het er heftig aan toe: vuur dat moet branden, een doop die moet ondergaan worden, geen vrede, maar verdeeldheid en familieruzie! Spoort dit wel met de boodschap van liefde en vrede?

Vroeger in het evangelie hoorden we al dat het optreden van Jezus conflicten uitlokte. Na zijn preek in de synagoge van Nazaret hadden de toehoorders Jezus de stad uitgedreven om hem in de afgrond te duwen. Toen ging hij midden tussen hen door en vertrok. Jezus wist dat hij een ongemakkelijke boodschap bracht die weerstand opriep bij de toehoorders en tot verdeeldheid zou leiden. Maar moest hij dan zo scherp zijn en de profeet Micha citeren: “De zoon veracht zijn vader, de dochter verzet zich tegen haar moeder, de schoondochter tegen haar schoonmoeder, en huisgenoten blijken vijanden.”

Le chapitre général des dominicains se tient du 15 juillet au 8 août à Tultenango, au Mexique. Les frères représentants notre province sont les frères Patrick Lens et Michael-Dominique Magielse. 

Bij het beluisteren van het evangelie komen de laatste woorden in me op van Steve Jobs, de na een lange ziekte overleden stichter van Apple. Hij schreef het volgende: “In de ogen van anderen, is mijn leven het symbool geworden van succes. Nochtans heb ik naast mijn werk slechts weinig vreugde gekend. Tenslotte is mijn rijkdom niets meer dan een gegeven waaraan ik gewend ben geraakt. Op dit moment, neergelegen op mijn hospitaalbed en mijn leven overpeinzend, geef ik me er rekenschap van dat alle lofprijzingen en rijkdom waar ik zo fier op was, veranderd zijn in iets onbetekenends tegenover de dood die op me wacht. Het is slechts nu dat ik begrijp, dat wanneer men voldoende geld heeft verworven voor de rest van zijn leven, we eigenlijk andere doelen moeten nastreven die niets met financiële rijkdom van doen hebben. Het gaat om andere, belangrijkere zaken: bijvoorbeeld een liefdesgeschiedenis, kunst, dromen uit onze kindertijd… God heeft ons zo geschapen dat we de liefde in het hart van elkeen van ons kunnen voelen, en niet de luchtkastelen gebouwd op het losse zand van de beroemdheid of het geld die ik verworven heb; ik zal ze toch niet met me kunnen meenemen.

Maria, Koningin ten hemel opgenomen, is één van de vele titels die Maria doorheen de eeuwen gekregen heeft…

Ik weet niet of u zich de Marialitanie nog herinnert die wij vroeger baden met de vele aanroepingen van Maria die wij beaamden  met ‘Bid voor ons’

De meest gekende litanie is die van Loreto die werd goedgekeurd door de katholieke kerk in het jaar 1587.

De Dominicanen gaven tijdens hun generaal kapittel in 1615 in Bologna het bevel om deze litanie op zaterdag na het Bureau in alle kloosters te reciteren aan het einde van de gebruikelijke "Salve Regina".

En zij vroegen de toevoeging van de aanroeping : ”Koningin van de heilige Rozenkrans”

De laatste eucharistieviering in de Witte Kerk van Schilde Bergen (België) was gevierd op Zondag 26 juni 2022. De Dominicanenkerk wordt eind juni ontwijd.

De gemeente, de nieuwe eigenaar van gebouw en grond in Schilde Bergen, neemt haar tijd om een nieuwe bestemming te bepalen. ‘Ontgoocheld maar dankbaar voor de tachtigjarige dominicaanse aanwezigheid en 56 jaar parochie Schilde Bergen’, zo kondigde de parochiegemeenschap de allerlaatste eucharistieviering aan.

De bril van Lukas

Er zijn mensen die hun bril boven op hun hoofd zetten. Willen zij naar de wolken kijken, of is het uit schrik dat de hemel op hun kop zal vallen ? Zien zij daarmee iets wat mij ontgaat ? Is hun blik wijder, een groter perspectief ? Ik weet het niet. Het ziet er altijd wat vreemd uit.

Lukas draagt ook een bril. Maar niet boven op zijn kop. Van in het begin van zijn evangelie voel je dat hij een dubbele focus heeft. Hij ziet heel kortbij en scherp. Hij ziet mensen die ongezien zijn. Arme mensen, mensen met groot verdriet, mensen aan de rand, zieken, melaatsen, lammen, herders, mensen die honger lijden, die beschimpt, gemarginaliseerd worden. Ik heb mij dikwijls afgevraagd hoe bij iemand zo’n gevoeligheid kan ontstaan, niet enkel een eerste medelijden, maar een gevoeligheid die een beslissing teweeg brengt in iemands leven. Lukas zal uitdrukkelijk voor die mensen kiezen. Dat wordt bij hem een levenshouding, een vorm van geloven. Voor hen zoekt hij een boodschap die betekenis zal krijgen. Nu, en straks.

Eind juli is de zomer op zijn hoogtepunt gekomen. Ook al lijkt het nog veraf, we weten dat het binnen enkele weken herfst zal worden. Het boek Prediker, waaruit de eerste lezing genomen werd, wordt in de synagoge gelezen in het najaar, tijdens het zeven dagen durende Loofhuttenfeest. Tijdens het Sukkot- of Loofhuttenfeest wordt herdacht dat de Israëlieten veertig jaar lang, onder de bescherming van de Levende, rondtrokken en verbleven in tenten of hutten. Tussen de uittocht uit het slavenhuis en de intocht in het beloofde land ligt de lange tocht door de woestijn. In de woestijn vindt de confrontatie plaats met zowel de vluchtigheid als de moeizaamheid van het bestaan. Net als antwoordpsalm 90 (toegeschreven aan Mozes) drukt het boek Prediker de zwaarte en moeizaamheid van het bestaan uit: “ijdelheid der ijdelheden, alles is ijdel”. Het lijkt geen vrolijke boodschap, zo in deze vakantieperiode.