Ignace d'Hert
Zondag 5 Januari

Vanwaar toch die paniek van koning Herodes en van heel Jeruzalem met hem. En wel omwille van een pasgeboren kind. Een zuigeling zonder de minste politieke ambitie. Jeruzalem beeft omwille van een baby. De beleidslieden en geleerde koppen komen in nachtelijk beraad bijeen om te overleggen welke strategie ze best volgen. Het klinkt bekend in de oren. Dit verhaal wordt terecht feest van de Openbaring genoemd. Het is natuurlijk geschreven na de dood van Jezus, nadat ze zijn optreden hebben meegemaakt, het optreden van een totaal geweldloze predikant. Daarom openbaart dit verhaal de angst van de machthebbers voor deze mens die totaal zonder macht was. Het openbaart tegelijk de onoverwinbare kracht die van deze geweldloze mens is uitgegaan.

Dries Ghesquiere
Zondag 29 december

Feest van de Heilige familie

Lieve mensen, Vandaag is feest van de Heilige Familie Jozef, Maria en Jezus.  Heilig = liefdevol, alles geven voor elkaar, voorbeeldig in hart en ziel,  volmaakt, zonder fouten of gebreken en ga maar door. Nee, ik denk niet dat wij zulke mensen zijn, en ik denk ook niet dat veel andere gezinnen en andere families helemaal aan al die mooie woorden beantwoorden. 

Emilio Platti
Woensdag 25 december

Kerstfeest

Allen willen we deze avond de stemming van Kerstmis over ons laten komen: vrede en medeleven, verbondenheid met alle mensen...

Genegenheid van de een met de ander in het zicht van een nieuwgeboren kind. Die geboorte, is dat niet als een mirakel? Een lichtpunt in ons leven, nu we de langste nachten van het jaar beleven...? Een moment waarbij ons hart hoop terugvindt...

Ignace d'Hert
Zondag 15 december

3de zondag van de advent (jaar A)

Zijt gij de komende of hebben wij een ander te verwachten? Het is een cruciale vraag! Wie brengt de nieuwe wereld waar geen onrecht en geweld meer is? Wie is onze redder? Het antwoord van Jezus luidt niet: Ja, ik ben het, want ik ben de zoon van God en ik kom mijn bloed vergieten om uw zonden wit te wassen. Niets daarvan. Hij zegt : ga aan Johannes zeggen wat ge ziet en hoort. Welnu, daar is helemaal niets bovennatuurlijks te merken. Wel dat mensen weer moed vatten, dat ze geloven dat hun inzet er toe doet, dat het belangrijk is elkaar nabij te zijn, dat mensen die moeilijke tijden doormaken niet alleen gelaten worden. Het gaat om wat zich voor aller ogen afspeelt. En dat is anders dan wat Johannes voor de geest stond. 

Bernard De Cock
Zondag 8 december

2de zondag van de advent (jaar A)

Onlangs hoorde ik een mooie beschouwing over de liturgische kleur van de Advent. U ziet het, die is paars. Het is de combinatie van rood en blauw. Ik heb het hier nu uiteraard niet over de politiek. Rood en blauw, paars dus, is de kleur van de gemengde gevoelens. Enerzijds de kleur van boete en bekering en anderzijds de kleur van hoop en verwachting. Blauw zijn onze dromen en verwachtingen. Een stralend blauwe hemel. Rood is de aarde die gedrenkt is in het bloed van de slachtoffers van oorlog en geweld, overal ter wereld. Blauw is de droom van vrede en gerechtigheid en rood is de rauwe werkelijkheid van onze wereld. En wanneer je dat rood en blauw bij elkaar brengt, wanneer je de rauwe werkelijkheid van onze wereld samenbrengt met de droom dat die wereld er heel anders kan uitzien, dan krijg je het paars van de Advent. Kleur van spijt en bekering en verzoening. Koninklijke kleur ook, van het Kind dat komt en dat een Koningskind zal zijn.

Didier Croonenberghs
Zondag 1ste december

1ste zondag van de advent (jaar A)

Deze donderdag, in de brievenbus van de Dominicaanse gemeenschap van Luik, zat er een proces-verbaal voor te hard rijden..... Ik heb natuurlijk de enveloppe in beslag genomen. Na een korte controle van de agenda van het gebruik van de auto's van de gemeenschap, werd het al snel duidelijk dat die boete voor mij was! Als ’t u belieft, aan het einde van deze viering, kom me niet allemaal eraan herinneren dat ik voorzichtiger en langzamer moet zijn.... !


Jan Degraeuwe
Zondag 17 november

Hoe kan je mensen ertoe aanzetten gezonder te gaan leven? Je kan proberen hen te overtuigen met wetenschappelijke studies, maar dit werkt niet altijd. Je kan de kwalijke gevolgen van hun levensstijl wat in de verf zetten, zeggen dat het slecht zal aflopen als ze de raadgevingen in de wind slaan. De apocalyptiek is het literaire genre dat deze regel op meesterlijke wijze toepast door het beeld van een catastrofe op te roepen. Apocalyptische teksten beschrijven een onheilspellend toekomstbeeld over de ondergang van de wereld en de definitieve komst van God op aarde. De korte lezing uit de profeet Maleachi is hier een goed voorbeeld van. In de voorgaande delen van zijn betoog heeft Maleachi het wangedrag van Israël aangeklaagd en nu schildert hij de totale vernietiging: “Geen wortel of tak zal er van hen overblijven.” Apocalyptische verhalen worden vaak opzij gezet als doemdenken, maar dit klopt niet. Als we verder luisteren naar Maleachi horen we dat het tij kan keren. De catastrofe wordt uitgebeeld om aan te zetten tot verandering, tot bekering, en zo blijft er hoop want “voor wie ontzag heeft voor de naam van de Heer, zal de zon stralend opgaan.” De voorgeschreven lezing laat een stukje van het laatste vers weg: “Huppelend als kalveren die op stal hebben gestaan zullen jullie naar buiten komen.” Als dat niet hoopgevend is!

Anton-Marie Milh
Zondag 10 november
[Version française]

Dierbare broeders en zusters,

De opstanding tot het eeuwig leven, je zou voor minder bereid zijn te sterven. Zonder verpinken verkiezen de zeven broers uit het tweede boek van de Makkabeeën de marteldood boven het eten van varkensvlees, boven een overtreding van de goddelijke Wet. Bij elk van hen lezen we dezelfde motivatie: niet omdat hun moeder het hen heeft opgedragen, maar omdat ze vast geloven in de opstanding uit de dood. En dat geloof heeft niets te maken met reïncarnatie, een soort hergeboorte tot een tweede – maar evengoed vergankelijk – leven, maar met de opstanding tot het eeuwig leven bij God, Schepper en Bestendiger van ‘t al.

Jef Schoenaerts
Zondag 3 november

Het verhaal van Zacheüs is overbekend. Omdat het zo plastisch verteld wordt,  kennen de meesten het al van kindsbeen af.    Vaak wordt het op dezelfde manier  geïnterpreteerd als de vele evangelieverhalen over zieken die door Jezus worden  genezen. Maar misschien is dat toch wel wat kort door de bocht. Om het eigene van het Zacheüsverhaal te begrijpen, wil ik daarom even terugkeren  naar het verhaal  nét daarvoor in het evangelie.    Het gaat over een blinde man die  begint te roepen als Jezus in de buurt is. De omstaanders proberen hem te doen  zwijgen maar hij roept alleen maar luider.  Wat wil die blinde?  Hij zoekt hulp voor  een heel concrete nood: hij wil létterlijk weer zién.   Mensen roepen Jezus vanuit  hun fysiek of mentaal lijden, vanuit de dood rondom hen: ze zijn talloos in het  evangelie.  Denken we maar aan Jaïrus die weent om zijn overleden 12-jarig  dochtertje, aan de schoonmoeder van Simon Petrus met hoge koorts, aan de man  met de verschrompelde hand, aan de kromgebogen vrouw gekweld door een boze  geest,…     

Jo Van Hoorde
Zondag 27 oktober

Het lijkt niet eenvoudig om met zo’n bijna vanzelfsprekend verhaal aan de slag te gaan.
Wat valt er immers nog te zeggen? Alles lijkt duidelijk. Een Farizeeër en een tollenaar worden zwart-wit tegenover elkaar gezet met een duidelijke boodschap: het verhaal is bedoeld voor de mensen die anderen minachten. En de evangelist voegt er de moraal van het verhaal aan toe, voor het geval u het niet zelf zou kunnen vinden hebben: ‘Wie zichzelf verheft zal vernederd worden en wie zich vernedert zal verheven worden.’ De hoogmoedige Farizeeërs in dit leven zingen best een toontje lager en die arme sukkelaars van tollenaars, ze kunnen fluitend verder.
Case closed. We hebben het begrepen, want wij zijn natuurlijk niet zoals die Farizeeër, wij kijken in geen geval neer op andere mensen om wie ze zijn of wat ze doen.

Guido Van Hercke
Zondag 20 oktober

Het evangelieverhaal van vandaag is weer typisch Jezus van Nazareth: scherp, prikkelend en altijd ook confronterend. Want het is niet min wat er met die weduwe gebeurt. In die tijd is een weduwe  een vrouw zonder bescherming, aangewezen op de hulp van anderen. Ze kon niet erven. Had ze kinderen, dan konden die haar helpen, anders moest ze terug naar het ouderlijke huis. Wilde ze of kon ze dat niet, dan moest ze maar bedelen. Sedert de profeten noemt de bijbel drie groepen mensen die zo zwak waren: de weduwen, de wezen en de vreemdelingen.

Ignace d'Hert
Zondag 6 oktober

“Geef ons meer geloof!”! Wat bedoelen die apostelen daar mee? Bedoelen ze : geef ons meer wilskracht om te geloven dat God in zijn voorzienigheid de geschiedenis leidt ? Dan blijkt hij toch niet opgewassen tegen al die mensen die de hele geschiedenis door dood en vernieling zaaien. Zelfs de natuurkrachten kan hij niet in bedwang houden. Aardbevingen, tsunami’s, hij is ze niet de baas. Ze verwoesten duizenden mensenlevens. “Geef ons meer geloof!” Betekent het: geef ons meer nederigheid om die onbegrijpelijke geloofspunten te aanvaarden die we vroeger hebben geleerd ? Over één God en toch drie personen? En over Jezus menselijk en goddelijk tegelijk? En Maria moeder en maagd. “Geef ons meer geloof”. Betekent het : geef ons meer volgzaamheid om gewoon te slikken hetgeen een of andere gestoorde theoloog uit zijn hoed getoverd heeft, zoals het voorgeborchte der hel als rustplaats voor ongedoopt gestorven kinderen, of dat vrouwen geen priester kunnen worden? Dan zeg ik : daar gaat geloven toch niet over. Geloof is geen intellectuele acrobatie. En het is ook geen abracadabra.