“Ik zal alleen spreken in aanwezigheid van mijn advocaat”. Als je naar de website avocaat.be gaat, vind je deze uitnodiging: bel van tevoren een advocaat, zodat er achteraf geen moeilijkheden zijn... Praat eerst zelf met uw advocaat over wat er misloopt en wat daaraan gedaan kan worden. Een advocaat, beter vroeg dan laat…

Beide lezingen, het evangelie van Johannes en de handelingen van de apostelen, gaan over de eerste stappen van de ontluikende geloofsgemeenschap. Om te beginnen horen we hoe Jezus afscheid neemt van zijn vrienden. “Ik noem u geen dienaars meer, u heb ik vrienden genoemd” (15, 15). Er ligt een grote intimiteit in deze woorden. Een soort levenstestament. Liefde is inderdaad het centrale begrip in zijn afscheidsrede. Daar houdt Jezus aan vast tot het einde. Hij geeft het ook als opdracht mee aan zijn leerlingen. We hebben het dan niet over platoonse liefde, zuiver geestelijk, zonder body, maar om de vele vormen van tastbare liefde. De liefde van mens tot mens, de liefde als inzet voor gerechtigheid in de samenleving, de liefde als levensstijl in onze wereld in volle verandering, de liefde als kleine goedheid in de dagelijkse omgang.

Op weg naar een synodale kerk: de slagzin voor allen die zich inzetten voor een levendige geloofsgemeenschap. Paus Franciscus is één van de voortrekkers. Opvallend is dat, want hij opent hiermee de weg naar een kerk waarin hij niet langer alléén aan het hoofd staat. Sterker nog, hij pleit voor een samengedragen verantwoordelijkheid waarin lokale kerken meer armslag krijgen. Geen paus  buiten of boven de kerk, maar een “primus inter pares” (de eerste onder gelijken). Hij sluit hiermee aan bij een verzuchting die reeds geruime tijd leeft aan de basis. Het seksueel  misbruik en de manier waarop daarmee is omgegaan zijn een onmiskenbare trigger die wijst naar een grondige hervorming van de kerkelijke structuren.

Sedert enige tijd verveelde hij zich in de krochten van de aarde. Daarom besloot hij op een dag erop uit te trekken, de wijde wereld in. Zo begint het verhaal van een druppeltje water. Hij verlaat de bron en wordt beek. In het gezelschap van anderen wordt hij, over een afstand van kilometers, tot rivier. De reis was niet altijd zo rustig, als hij zich deze bij aanvang had voorgesteld. Hij moet enkele stroomversnellingen passeren, zelfs een waterval, die neerstort in een meer. Zo vervolgt hij zijn tocht en wordt groter, tot stroom, zonder enig besef te hebben van de zee die op hem wacht. Na enkele wilde stormen, gaat de tocht opnieuw verder, tot in het midden van de oceaan, waar de druppel kan genieten van zijn geslaagde leven.

Ik geef eeuwig leven aan mijn schapen…

Bij Johannes 10,22-24 lezen wij dat Jezus deze woorden zegt als Hij in Jeruzalem is, in de tempel en  ze hem vragen of Hij de Messias is…

“Als u de Messias bent, zeg het ons dan ronduit.” (Johannes 10, 24). ). Jezus antwoordt, maar zonder het woord Messias te gebruiken, dat bij zijn toehoorders nogal geladen is met heel wat verschillende verwachtingen.

Hij gebruikt het beeld van de herder, de traditionele figuur van de Davidische Messias.

De tijdgenoten van Jezus waren vertrouwd met het beeld van een herder…

Beste zusters en broeders,

Jullie zijn ongetwijfeld bekend met het fenomeen van de “déjà-vu”, het bizarre gevoel iets al eens eerder te hebben gezien, gehoord of ervaren op exact dezelfde manier. Dat gevoel moet ook de apostelen – en misschien ook sommigen hier aanwezig – zijn overvallen bij de gebeurtenissen die het Johannesevangelie ons vandaag vertelt. Enkele leerlingen vissen aan het Meer van Tiberias. Was dat niet de plaats waar Jezus hen voor het eerst geroepen had? Ze vangen niets, tot ze op Jezus’ woord de netten aan de andere kant van de boot in het water laten zakken. Barstensvol halen ze de netten weer op. Doet dit niet denken aan de wonderbare visvangst uit het Lucasevangelie? Een oud decor lijkt dus van onder het stof gehaald.

Verrijzenis gaat niet over ontsnappen aan het leven, maar over levend worden

Hoe zijn de afgelopen twee weken voor jou geweest? Heb je verrijzenis gezien en ervaren in je leven? Twee weken geleden vierden we de dag van Jezus' opstanding. Twee weken geleden werd de steen weggerold, het graf leeg bevonden en werd Jezus levend gezien. Maar voelen we ons nu meer levend?

Vaak maken we zo'n ophef over de verrijzenis dat het moeilijk is het in ons eigen leven te herkennen. We zoeken en verwachten dat de verrijzenis iets groots is. Misschien is dat het probleem. Misschien is het daarom soms moeilijk om de verrijzenis in ons leven hier en nu te herkennen.

Jullie geloven omdat jullie me kunnen zien. Gelukkig zijn zij die niet gezien hebben en toch geloven.

Beste vrienden

Het is soms moeilijk om in iets te geloven totdat je het gezien hebt. Tenzij en totdat je het ziet en het bevestigt, zullen we twijfelen om volledig in het feit te geloven. En wanneer het op geloof aankomt, wordt het nog moeilijker. Ik kan aan u een ervaring meedelen die ik over God heb gehad, maar u moet het zelf ervaren om te geloven wat ik zeg. Twijfelen en zich afvragen wat dit alles betekent is heel belangrijk in het geestelijke groeiproces op lange termijn. Zonder dat kan God niet op een dynamische manier in ons leven werken. Ik herinner me een voorval toen ik filosofie studeerde tijdens mijn opleiding voor het priesterschap. We kregen les in een onderwerp dat kennis van God heette. De priester die dat vak doceerde was zo overtuigd dat hij op een dag de klas binnenliep en met een vitale 4-5 punten uitlegde waarom God niet bestaat.