Toen ik een jaar of tien geleden in een Indiaas dorp woonde, betekende onweer maar één ding: stroomuitval. De elektriciteit viel dan uit, waardoor het dorp in een angstaanjagende duisternis achterbleef. Ik herinner me die uren nog levendig - een dans van bliksemschichten die angst op gezichten fotografeerde. Elke beweging in mijn eigen huis werd een gewaagd avontuur. Van kamer naar kamer gaan, vooral de verraderlijke tocht naar de badkamer, voelde alsof ik me op een slagveld in oorlogstijd begaf. Mijn bewegingen waren berekend voorzichtig, de angst voelbaar. Ik vertrouwde erop dat mijn ouders de moed zouden opbrengen om te bewegen. 

Grensverleggende gesprekken

Soms kan een gesprek je danig in verwarring brengen, omdat je diepste overtuiging wordt tegengesproken.  Maar de confrontatie kan ook een nieuw licht werpen en je leven een nieuwe wending geven, zodat je ruimer leert zien en  geloven.

Over zo’n grensverleggend gesprek heeft Mattheüs het.  De ontmoeting vindt plaats in de streek van Tyrus en Sidon.  Vreemd, wat doet Jezus daar in het buitenland? 

Mattheüs beklemtoont in zijn evangelie dat Jezus meermaals uitwijkt om zichzelf in veiligheid te brengen.  Na de arrestatie van Johannes, wijkt Jezus uit naar Galilea.  Maar als de Farizeeën tegen hem samenspannen, verlaat hij deze streek.  Na de moord op Johannes duikt hij onder ‘ op een eenzame plaats’, maar zodra hij verneemt dat de Farizeeën hem willen doden, wijkt hij  uit naar het buitenland, naar het gebied van Tyrus en Sidon.  

Om te reageren op de preek : Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Over water wandelen                

Wanneer we de Schrift niet als echte literatuur kunnen lezen zal er ons heel veel ontgaan. Een verhaal kan eventueel berusten op iets wat gebeurde. Het zal vooral echte betekenissen prijsgeven wanneer het onze verbeelding scherpt, een aanvoelen wakker maakt en iets in ons beroert. Matheus schrijft vandaag hoge literatuur. Over een spook. In de wazige ochtendschemering. Het glijdt over het water. En heeft een stem. Ik veronderstel dat hij niet anders kon schrijven dan op deze wijze. In iedere geval vermijdt hij een gesneden boterham en betekenissen als gebetonneerde clichés.  

We gaan dus over water wandelen. Hoe heerlijk moet dit aanvoelen. Schoenen en kousen uit en op blote voeten het gladde rimpelloze oppervlak onder je voelen. Je deint mee. Onmiddellijk voel je hoe je gedragen wordt, bij elke stap. Je pletst op zekerheid. Verrassend onwennig is dit. Je beweegt op een donkere diepte die helemaal niet dreigt. Er is geen angst, wel een grote natuurlijke rust, een soort mateloze sereniteit. Het uitzicht is wijd, overal rondom niets dan water. Je liet de drukte achter je, je bent licht, je ademt breed en ruimt. Er is iets als “oneindigheid”. Onwillekeurig wandel je, zonder haast, naar de overkant, naar iemand toe. Zonder omwegen ga je iemand groeten, misschien iemand van de overkant die jou tegemoet komt. En dan elkaar groeten, de hand reiken, midden die wijde watervlakte, op naakte voeten.

Lees meer...

Een blik op het Licht van morgen

Op 6 augustus viert de Kerk het feest van de Gedaanteverandering van de Heer, verwijzend naar de verheerlijking van Jezus op de berg Tabor. Een belangrijk feest. Zo belangrijk dat – wanneer 6 augustus op een zondag valt zoals dit jaar – de klassieke zondagsliturgie moet wijken voor een thematisch e feestliturgie. 

Diezelfde 6 augustus is nog om een andere reden een belangrijke datum in de geschiedenis van de mensheid. Nooit was een gebeuren zo massaal vernietigend als op 6 augustus 1945, toen op Hiroshima de eerste atoombom werd gegooid.

Zowel op de berg Tabor als in Hiroshima was er sprake van straling, maar dan wel met dit grote verschil: van die atoombom ging een straling uit die 140.000 mensenlevens kostte. De ‘straling’ van de Gedaanteverandering van Jezus daarentegen, draagt in zich de belofte van leven, van eeuwig leven in de heerlijkheid van Gods nabijheid. 

Lees meer...

Vanaf het prille begin van het christendom tot op vandaag hebben zovele generaties van christenen, overal ter wereld, geprobeerd om de merkwaardige parabel van Jezus over het onkruid tussen de tarwe te begrijpen en in hun leven toe te passen. Ook wij, die Jezus willen navolgen, worden opgeroepen dat te doen.

Zoeken en vinden

Vandaag lezen we het laatste deel van de parabelrede. Van de zeven gelijkenissen over het koninkrijk der hemelen vinden we de laatste drie alleen in het evangelie van Matteüs. Als Jezus na de gelijkenissen vroeg: “Hebben jullie dit alles begrepen?”, antwoordden de leerlingen volmondig “Ja”. Vond Matteüs dat deze gelijkenissen voor iedereen onmiddellijk duidelijk zijn, of wou hij dat we zelf op zoek gaan naar mogelijke betekenissen?

De eerst twee gelijkenissen gaan over zoeken en vinden, verkopen en kopen. De personages zijn erg schematisch, maar hun handelingen spreken tot de verbeelding: alles verkopen om te verwerven wat je vreugdevol en gelukkig zal maken.

De man die de schat vond was misschien een zwerver of een wandelaar of een ploeger in dienst van de landeigenaar. Hij had aandacht voor wat hij op zijn weg tegenkwam en hij herkende wat daar in de grond zat en zich maar gedeeltelijk toonde; hij stond open voor het onverwachte. De vraag naar een rechtmatige eigenaar wordt hier buiten beschouwing gelaten, zodat de vreugde van de vinder die alles verkoopt grote nadruk krijgt. Zoals de gevonden schat, geeft het koninkrijk der hemelen vreugde en zet het mensen aan tot actie.