14e zondag door het jaar : Wie denkt hij wel dat hij is?
Soms zijn wij geneigd te denken dat de mensen in Jezus' tijd minder moeite hadden om in Jezus te geloven omdat zij hem bezig zagen. De realiteit is heel anders. Toen Jezus in zijn dorp predikte, zeiden de mensen onder elkaar: waar heeft hij die wijsheid vandaan?

Beste zusters en broeders,

Enkele weken geleden vroeg pater Didier of ik op deze 14^de zondag door het jaar wilde preken. Mijn enthousiast ‘ja’ bekoelde enigszins toen ik het Evangelie las: “niemand is profeet in zijn eigen vaderstad.” Niet dat ik me als profeet zou durven beschouwen, en nog minder als sinjoor, maar jullie zullen begrijpen dat deze woorden me toch profetisch in de oren klonken bij terugkomst na een halfjaar in het buitenland. Ik sta hier dus met klamme handjes, en kan alleen maar hopen dat jullie een welwillender publiek zijn dan de Nazareeërs tweeduizend jaar geleden.

Een nieuw begin na twaalf jaar
Marcus 5, 21-43                    

Marcus vertelt vandaag een dubbelverhaal. Het krijgt vaak de titel “De opwekking van de dochter van Jaïrus” en daardoor krijgt de genezing van de vrouw met bloedvloeiing minder aandacht. Maar misschien bevat het verhaal over de vrouw wel de sleutel om de boodschap van Marcus te begrijpen.

Marcus 5, 21-43                    

Misschien kennen jullie deze uitdrukking van de dichter Vergilius: Tempus fugit irreparabile. Zelfs als jullie uw lessen Latijn hebben vergeten —of zelfs als jullie die nooit hebben gehad— is de betekenis van deze zin eenvoudig, vooral voor de Italianen in deze kerk : De tijd is aan het verglijden. Onherstelbaar. De tijd raakt op... De tijd vliegt. Elke minuut die voorbij gaat neemt iets weg van ons leven. Elke seconde brengt ons dichter bij onze dood, onze enige zekerheid hier op aarde. Deze dood waarvan we niets zeker weten...

“De ambulance ging met schokjes vooruit. Honderd meter, tweehonderd, vijftig, tien, weer honderd. Hij reed achteruit, stopte nog eens, keerde om. Plots besefte Bassam dat ze nog steeds vlak bij de controlepost waren. Pas na twee uur en achttien minuten kreeg de ambulance groen licht om naar West-Jeruzalem te rijden.” Bassam is de papa van zijn tienjarig dochtertje Abir die levensgevaarlijk in het hoofd is geschoten.

Beste zusters en broeders,

“Wie is toch die Jezus?” Deze vraag, die als een rode draad door het Marcusevangelie loopt, zal pas een definitief antwoord krijgen bij de ontmoeting met de Verrezen Heer. Uit de passage die we vandaag lezen blijkt dat de leerlingen nog in het duister tasten. Ze zijn maar net geroepen, en volgen de leraar en wonderdoener uit Nazareth allicht eerder uit nieuwsgierigheid dan uit overtuiging. Niet wetende welk statuut ze hem moeten toekennen, geven ze hem op hun boot voor de zekerheid de ereplaats – met kussen – op het achterdek. Daar valt hij in slaap. Een diepe slaap, die als een clair-obscur in contrast staat met de hevigheid van de storm die losbarst. De leerlingen waren ervaren zeilers, maar meenden dat hun doodsvonnis getekend was. “Kan het u dan niet schelen dat wij vergaan?”, zo roepen ze uit.

Er zijn weddenschappen en spelletjes die me altijd aan het lachen hebben gemaakt. Onder deze, is er het "verborgen woord". De bedoeling is om discreet in een gesprek  —of een preek— een opgelegd woord te gebruiken, dat alleen bekend is bij bepaalde mensen! Ik weet niet of je dit ooit gespeeld hebt. Wanneer het woord wordt uitgesproken —en het is niet al te goed geplaatst— hebben de toehoorders vaak het gevoel dat het als een verrassing komt... en men vraagt zich af wat het werkelijk aan de discussie toevoegt.

Op zesjarige leeftijd kwam ik te weten dat het menselijk leven begint bij een klein zaadje. Vlakbij de plek waar ik woonde in Leuven was een winkel waar zaden werden verkocht. Snel legde ik het volgende verband: in die winkel verkocht men bepaalde zaden enkel aan vaders, die deze vervolgens gaven aan moeders. Ontroerende naïviteit van een kind dat probeert de betekenis van het leven te doorgronden. Elk leven begint als een graantje. En het kleinste van deze graantjes groeit uit tot een boom in wiens schaduw de vogels zich kunnen nestelen.